ShaiLee
Senoya Sinn ShaiLee Lady Bo’s Future
Geboren 18-9 2020 Dark Sable met Wit factor
Moeder: Lady Bo White Jewel Lady Bo's Future
Vader: Ivanhoe the Golden Knight of Kingly Shine
Klinisch oogonderzoek (ECVO) | op basis van vererving DM vrij | DNA DM Vrij |
CEA vrij | op basis van vererving GCS vrij | DNA - CEA Drager |
Overige vrij | op basis van vererving PRA vrij | DNA - MDR1 Vrij |
ShaiLee is een prachtige lenige verschijning met prachtige vacht en een innemend karakter. Het is een vrolijke dame en doet graag mee met wat wij ook maar verzinnen. Balans en coördinatie, dogdance een workshop behendigheid, lange wandelingen bij voorkeur door de modder, ze is overal voor in. En wanneer ik eens niks verzin kan ze heerlijk bij mij knuffelen en best eens een dagje stil liggen.
Haar hobby is naar buiten kijken, wie er allemaal voorbij lopen. Ik heb haar duidelijk verteld dat ik niet van geblaf houd, is ze druk of vervelend dan stuur ik haar van de bank en mag ze er die avond niet meer op. (Zorg dat gebeurt wat je in je hoofd hebt, galmt het door mijn hoofd! Arjen van Alphen heeft mij wat honden betreft goed opgevoed.)
Kijken of ze niet overprikkeld is, is een belangrijk gegeven voor iedere hond. Honden worden niet blij van onrust in hun hoofd te ervaren doordat er teveel op ze afkomt. Voldoende rust na grote veranderingen of intensieve activiteiten is een must, zeker bij een herder die van nature wil regelen. En ik ben niet de gene die bepaalt of een activiteit veel van een hond vraagt, dat bepaalt de hond in kwestie zelf. En dat mag ik dan weer filteren uit zijn of haar gedrag. Opvoeden gaat niet vanzelf, je moet er echt veel energie in steken om je hond de kans te geven evenwichtig op te groeien. Ondanks dat wij van Lady Bo's Future een open en vrolijk dametje in ons huis hadden ontvangen moesten ook wij tijd en energie steken in de ontwikkeling van onze hond.
Buiten is het een prettige hond. Ze loopt los naast de fiets en heeft aan een half woord van mij genoeg. Vanaf haar derde jaar nadat ze haar eerste nest pups gehad had, werd de drang om naar vreemde honden toe te gaan sterk gereduceerd. Vanaf die leeftijd kon ik haar ook gemakkelijker los laten lopen en luistert ze beter. Lang niet alle volwassen honden hebben de drang om met iedere hond te spelen. De meesten hebben één of twee vrienden en laten de rest van het gepeupel aan andere jongere honden over.
Vroeger toen ShaiLee jonger was, maakte haar hartje een sprongetje wanneer ze met andere honden mocht spelen. En regelde ze binnen de hondengemeenschap samen met een andere teef het hele reilen en zeilen. Ik kon haar terug roepen of zeggen dat ze het rustiger aan moest doen en dat deed ze dan ook. En ze vertrouwde op mij dat ik haar uit penibele situaties zou reden, ook tijdens spel met andere honden. Samenwerking die door de maanden heen zo gegroeid was. Werd het haar te heet onder de voetjes met een belager in haar kielzog, dan rende ze langs mij en kon ik haar achtervolger op andere gedachten brengen en zorgen dat hij haar niet meer op joeg. Weer later leerde ze zichzelf iets meer te redden. Kortom ik begeleidde haar in haar spel met anderen.
Rond anderhalf jaar was het daar ineens, ShaiLee haar mening over ratelende en rammelende stepjes en aanhangers. Die plotselinge verandering in gedrag is een leeftijdsdingetje: de hond gaat doorkrijgen dat hij invloed op zijn buitenwereld kan hebben en daarmee experimenteren. Kortom hij gaat uitvogelen wat er gebeurd als hij zijn eigen lijf en stembanden inzet en of hij daarmee zijn zin kan krijgen of dat hij zichzelf in veiligheid kon brengen.
Niet grappig een hond die zo op aanhangers reageert en als ze de kans kreeg stoof ze er achteraan! Echt, verschrikkelijk, doodeng en ik had het schaamrood op de kaken. Want ShaiLee begon ineens hoog van de toren te blazen. Gedag wat ze tot nu toe nog nooit had laten zien, dat was er ineens. Twee maanden lang heb ik intensief met haar gewerkt. En al snel begon haar gedrag te veranderen.
Foei en Nee niet doen en weet ik het wat voor krachttermen de wereld inslingeren heb ik voor een paar dagen veelvuldig gedaan, maar dat werkte niet. Hoe harder ik zei dat ze niet mocht blaffen, des te meer geluid ging ze produceren.
Gelukkig vond ik de methode "Look at that" van Leslie McDevitt en legde ShaiLee met behulp van de klikker uit dat ze wel rusti mocht kijken naar wat ze spannend vond- klick koekje- maar er geen geluid bij mocht maken. Ik zweer het: ShaiLee was serieus opgelucht dat ik ook zag wat haar zo dwars zat. Zodra ze in de richting van 'de prikkel', zoals dat heet keek, kreeg ze, nog voor ze extreme spanning opbouwde haar lekkers. Ik ben gaan experimenteren met het afwisselen van zitten of blijven lopen en uiteindelijk is ze zo ver dat ze zowel aan korte lijn als aan lange lijn en ook als ze los is, rustig blijft als er een aanhanger of rammelend stepje voorbij komt. Er heeft zich dus een gedragsverandering plaats gevonden, van al gillend en blaffend en trillend uitvallen naar rustig kijken en laten passeren. Hoe rustig ikzelf blijf heeft daar ook wel iets mee te maken. En ik op mijn beurt vind het dan weer moeilijk om rustig te blijven en haar te vertrouwen....... Niet alle gedrag hoeft altijd door de hond te komen.
MAG test en hulphond
Op 21- 1 2024 heeft ShaiLee een MAG test ondergaan en een voldoende behaald. Mijn doel is om te kijken of zij geschikt is als het ouderdier van een hulphond. De MAG test is ontwikkeld om te kijken of honden neiging vertonen om te bijten. Maar er wordt ook stress (mate van angst gemeten en aangekruist.) Het trainen voor de MAG test heeft ervoor gezorgd dat ShaiLee minder gevoelig op geluiden ging reageren, dat is voor collies een pre. Desensibiliseren is een manier van trainen om een hond te laten wennen aan bekende prikkels, waardoor ze stabieler worden en gemakkelijker herstellen van zaken waar ze van schrikken.
ShaiLee blijkt vanuit de test, een hond die met de baas best wat stress kan verwerken. Alleen, zonder de baas vindt zij aandacht van vreemden in deze setting niet zo prettig. En ShaiLee heeft mij dus ook wel als baas nodig en ik bied haar de nodige sturing. De nakomelingen van ShaiLee hebben ook sturing en begrenzing nodig. Ze hebben een baas nodig die de hond kan lezen en daar op in kan spelen. Mits haar nakomelingen goed gesocialiseerd en gehabitueerd worden en de honden een goede vertrouwensband met hun baas hebben, is inzet als hulphond voor sommige van de pups van ShaiLee een mogelijkheid. De Schotse collie moet van begin af aan wel met grote regelmaat de kans krijgen om uit te rusten zodat hetgeen ze mee gemaakt hebben en of geleerd hebben verwerkt kan worden. De honden moeten dus ruimschoots de kans krijgen om uit te rusten en echt te slapen, zodat ze kunnen herstellen. Is een collie te moe, dan slaat hij niks meer op van het gene wat de baas hem probeert te leren en kan hij dus geen stappen maken in het leerproces. De hond zal dan overwerkt raken en niet meer inzetbaar zijn als hulphond.
En dat habitueren aan dat gene wat de hond moet kunnen, moet ook in kleine stukjes aangeboden worden en stukje bij beetje uitgebreid, zonder over de grenzen van de opgroeiende hond heen te gaan. Een training in een winkel waarbij de hond went aan bepaalde prikkels is iets totaal anders dan gaan winkelen met de hond en wordt toegerust op wat zowel jijzelf als de hond aan kunnen.
Ben je daarnaast in staat om grenzen aan te geven (of ben je bereid dit samen met je begeleider te leren, dan is een schotse collie uit deze atletische en energieke lijnen misschien iets voor jou. )
Zowel ShaiLee als haar moeder als haar zoons uit het Aurora nest spiegelen. Ze staan open voor emoties van de baas. En zijn goed te trainen dat dit spiegelen signaleren wordt. (het verschil tussen deze twee is dat er bij de eerste de spanning van de baas overgenomen wordt door de hond- de hond is nu ook gespannen. De tweede variant, het signaleren en reageren doet de hond na een gedegen opleiding en is dan in staat zelf rustig te blijven terwijl hij zijn baas helpt. Deze methode komt bij Kynotrain weg en daar zou een schotse collie erg bij gebaat zijn; teleren de baas te helpen zonder zelf nerveus boos of angstig te worden.
Uiteindelijk is het het baasje, wat bepaalt wat er gebeurd, dit wordt vooraf getraind. En dit is wel heel belangrijk want anders gaan herders zelf verzinnen en hun zin doordrijven. Daarom is begeleiding van een goede instructeur bij het trainen van je eigen hulphond erg belangrijk.
